O wilku

Kiedy mróz już zrobił swoje-
skuł jeziora i sadzawki,
dzieci na nic nie zważając
wyruszyły na ślizgawki.

Pochłaniała je zabawa,
bo to każde dziecko lubi.
Żadne z nich nie pomyślało
czy lód mocny jest i gruby.

Nagle rozległ się trzask lodu.
Dziecko wpadło do przerębli
a ratować nie ma komu.
Zanurzało się wciąż głębiej.

Ale z pobliskiego lasu
wilk wyruszył na ratunek,
bo ratując ludzkie dziecko
chce u ludzi mieć szacunek.

Choć wilk nie ma dobrej sławy
ale nie jest taki zły.
On na ludzi nie napada,
tylko czasem szczerzy kły.

Nie jest wcale jego wina,
że jeść mięso tylko musi
no bo jego tak stworzono
i dlatego owce dusi.

Z tej bajeczki wniosków kilka
można wysnuć bardzo prostych,
że nie trzeba gnębić wilka
i się ślizgać bez dorosłych.
  Fotografia z Internetu

Niespodzianka

Gdy zbudziłem się dziś rano
usłyszałem, że pukano.
Ze zdziwienia tarłem oczy,
stał za drzwiami Nowy Roczek.

I powiedział: panie drogi,
wpuść na chwilę w swoje progi.
Ze zmęczenia aż się słaniam
od nadmiaru powitania.

Te całusy i uściski,
już omdlenia byłem bliski
a niewiasty napalone
wciąż tuliły mnie do łona.

Kiedy szok ten wreszcie minie
podziękuję za gościnę.
Gdy odpocznę i ochłonę,
pójdę wtedy siąść na tronie.

Przyrządziłem jemu łoże,
niechaj waćpan się położy
i nabierze tu wytchnienia
by mieć siły do rządzenia.

Będzie trudno przyjacielu,
do rządzenia jest dziś wielu.
Wielu stołka tu się chwyta
aby zasiąść do koryta.

;)